Op 26 april is een groep van 15 jongeren vertrokken naar Vanatori in Roemenië om daar een week lang de handen uit de mouwen te steken. Ze gingen daar diverse klussen doen in het voormalig kindertehuis, de basisschool en kleuterschool opfleuren met mooie muurschilderingen, hulppakketten uitdelen in het dorp, tassen met leuke spulletjes en knuffeltjes uitdelen aan de schoolkinderen en een nieuwe keuken bouwen bij een gezin dat altijd erg veel heeft geholpen in het kindertehuis.

Voor de reis en al deze activiteiten was natuurlijk erg veel geld nodig, dit werd verkregen door o.a. de 24-uursmarathon 24One, de Zwarte Pietenactie, de Oliebollenactie, de Pepermuntactie, de BoCo-feest, de Snert- en pannenkoekenactie, 2x een autowasdag, de babysokje van Lies Piersma, de Statiegeldflessenactie, de Bloembollenactie en inzameling van oud ijzer. Verder werden er met het klussen veel geld binnengehaald door te strijken, schoonmaken, tuinklussen, taartbakken, oppassen, taxi rijden, ramenlappen enz.

Deelnemers:
Miranda vd Molen, Chris de Groot, Anna Bos, Martin Piersma, Sharona Kregel, Evelien vd Molen, Ronald Piersma, Marijke vd Molen, Nicole Piersma, Magriet Werkman, Hester Veenstra, Karin Bos, Jacob Jan Kooi, Ina Veenstra en Alida Toonstra.

Zaterdag 26 april

Het eerste bericht live uit Vanatori! We hebben een heel goede reis gehad. Alle vliegangsten zijn nu overwonnen en inmiddels hebben we ook allen een slaapplek gevonden. De eerste indrukken van Roemenië zijn goed, al lachend van het rijgedrag van de Roemenen aangekomen in het kindertehuis. Net een lekker maaltje gehad en nu maar even een eerste indruk opdoen van Vantori.

Zondag 27 april

Update! Ook in Roemenië is het zondag, dus vanochtend na het ontbijt eerst met z'n allen naar de kerk geweest. Een mooie toch over het heuvel landschap. Sommigen hadden wat moeite met de klim, maar het zorgde wel voor mooi plaatjes en vergezichten. Een keer wat anders dan als op de fiets naar de kerk! Van de dienst kregen we door het taalverschil niet zo veel mee helaas, maar door de liederen die ze zongen, kregen we toch een beetje mee. Aan het eind van de dienst hebben wij de gemeente hier nog toegezongen met het Onze Vader.

Vanmiddag hebben we de dozen die we van te voren op transport hadden gezet uitgezocht. Alle tasjes gevuld om uit te delen aan de kinderen, en nog meer goederen bekeken en bedacht aan wie we deze kunnen geven. Mooi werk!

Ondertussen heeft Martin de grasmaaier hier weer aan de praat gekregen, dus zijn we de hele dag al bezig met grasmaaien (het laatste stuk wordt nu nog gedaan). Ook heeft Martin nog een Roemeen met pech onderweg geholpen. Hij heeft zich dus niet verveeld.

Verder hebben we vandaag vooral genoten van het HEERLIJKE weer hier. Heeeel vervelend! De eerste kreeftjes lopen hier al rond. Na het avond eten met z'n allen nog even met de Billen bloot gegaan, een spel met stellingen over het leven. Het kan trouwens zijn dat een van de dames met een kitten terug komt. We hebben vandaag namelijk een geadopteerd, Lapte genaamd.

Morgen gaan we echt beginnen met onze werkzaamheden. Daarover later uiteraard meer!

Maandag 28 april

Update: De eerste klusdag is inmiddels bijna voorbij. Vanochtend in drie groepen uiteen gegaan. De mannen hebben een start gemaakt met de fundering van de keuken die geplaatst gaat worden. Eerst wat graaf werkzaamheden en later op de dag nog een beste lading hout gehaald. Ondertussen hebben een aantal wat klusjes in en om het kindertehuis gedaan, verven, wassen en wat graaf werkzaamheden. De overgebleven dames hebben een start gemaakt met de muurschildering op de basisschool. Hier was veel publiek bij van de kinderen. Morgen gaan we verder met de muurschildering en met de fundering van de keuken. Ook gaan we kijken of we nog wat kunnen betekenen voor de kleuterschool hier. Nu gaan we eerst de dag afsluiten om daarna nog een spelletje Weerwolven te doen! Tot morgen maar weer...

Dinsdag 29 april

Update: vandaag de tweede klusdag. De mannen zijn vanochtend vroeg vertrokken om verder te gaan met de fundering van de keuken. De bekisting moest geplaatst worden om later het cement te kunnen storten. Hard werken, maar ook mooi werk! Gestaag zagen we het resultaat vorderen. Ondertussen ook een aantal keren mogen ervaren hoe de Roemenen hun goederen vervoeren. JJ en Ronald gingen met paard en wagen het cement halen en even later kwam er nog iemand met een auto aan met daarachter het beton net. Niet op een kar o.i.d. maar gewoon vast aan de trekhaak. Scheelt een hoop gedoe!

Ondertussen is er uiteraard ook hard gewerkt op de basisschool. De muurschildering is bijna af en wordt erg mooi! Morgen gaan we verder met de afwerking.

Ook rondom het kindertehuis hebben we nog weer een aantal klusjes gedaan. Zo is er geverfd, gepoetst en geboend.

We hebben het allemaal nog erg naar ons zin hier! Sowieso genieten we erg van de zon, maar ook het harde werken geeft veel voldoening. Soms is het nog wel even wennen hoe de Roemenen iets aanpakken, maar ach, dat heeft ook wel weer wat!

Woensdag 30 april

We zijn alweer halverwege onze week in Vanatori. De klussen schiet mooi op. De muurschilderingen op de basisschool zijn af, hier mogen we erg trots op zijn want ze zijn erg mooi geworden! (Al zeggen we het zelf). Ook is er een start gemaakt met een muurschildering op de kleuterschool.

Vandaag hebben we ook de kinderen verrast met een tasje met hierin een knuffel, een jojo, stiften en nog veel meer leuke dingen. De allerkleinsten hebben een knuffel gekregen en de docenten hebben ook een tasje gekregen met leuke spulletjes. Waaronder krijt voor het schoolbord. Dit omdat ze dit zelf moeten kopen. Het was erg mooi om dit te doen, de reacties van de kinderen waren hartverwarmend. Dat doet echt wat met je. Enkele tranen hebben er gevloeid, zo mooi. Verder weet ik eigenlijk niet goed hoe ik het moet omschrijven. Iets wat jezelf moet mee maken.

Ook hebben we vandaag klusjes in en om het tehuis gedaan. De schotels moesten namelijk verplaatst worden. Deze taak hebben Martin en JJ op zich genomen. Klaske, Conny en de kinderen kunnen nu weer tv kijken.

Verder hebben we uiteraard weer genoten van het mooie weer! Conny wilde graag een spel met ons doen, iets wat zeer verfrissend was (zie foto's)

Het diner van vandaag was trouwens verrassend lekker. Echt Roemeens! Kool gevuld met rijst. Deze was er ook in de variant met druivenblad.

Morgen gaan we verder met de keuken, de muurschildering op de kleuterschool en gaan we hulp pakketten uitdelen.

Donderdag 1 mei

En alweer is er een zonnige werkdag voorbij hier in Vanatori!

De mannen zijn vandaag begonnen met het metselen van de keuken. Hard werken, maar de moeite meer dan waard. De muren staan er nu. Morgen gaan we weer verder, waarschijnlijk dan bezig met het dak. Maar dat is nog een beetje onduidelijk.

Sharona en Nicole hebben vanochtend de laatste hand gelegd aan de muurschildering op de kleuterschool. Ook deze zijn erg mooi geworden!

Verder zijn er vandaag de nodige boodschappen gedaan om vanavond een leuk feestje te houden ter ere van de 19e verjaardag van Marijke!

Vanmiddag heeft een deel van de groep hulppakketten uitgedeeld hier in de buurt. Dit was erg indrukwekkend. Pas dan besef je hoe erg de armoede hier bij sommige mensen is. Ook dit valt niet in woorden te beschrijven (zoals met de kinderen gisteren), maar is iets wat je moet ervaren. Morgen gaan we weer hulppakketten uitdelen.

Vanavond hebben we gezellig met z'n allen, als een grote familie, aan een grote tafel gegeten. Gezellig versierd met ballonnen en vlaggetjes.

Vrijdag 2 mei

Vandaag alweer de laatste klus en doe dag. De update doen we in twee delen. Dit deel gaat over de hulppakketten die we vandaag hebben uitgedeeld. Later komt er nog een update over de keuken.

Vanochtend met de helft van de groep met Klaske vertrokken naar een dorp hier in de buurt. Daar hebben meerdere pakketten ingedeeld. Zeer indrukwekkend om te zien hoe sommige mensen, of zelfs meerdere families, wonen. Huisjes die nog van ellende in elkaar staat en die waarschijnlijk na een dikke regenbui zo in elkaar zakken. Klaske had ook vele heftige verhalen over de gezinnen. Hoe de gezinssituaties zijn en wat er allemaal heeft plaats gevonden. Als je zulke verhalen hoort, dan wil je gewoon mee doen hier. Dan is een week te kort, maar een jaar waarschijnlijk ook. Door dit nu met eigen ogen te zien, ga je pas beseffen hoe goed wij het met elkaar hebben!

Dit geeft een heel dubbel en moeilijk te beschrijven gevoel.

Wat enigszins nog wat troost gaf waren de mooie vergezichten die we onderweg zagen. Want het moet gezegd worden, Roemenië is een prachtig land!

Zaterdag 3 mei

Vandaag met de hele groep naar Iasi geweest. Een groot contrast met wat we de rest van de week allemaal gezien hebben! Grote gebouwen, prachtige kerken en een winkelcentrum waar je U tegen zegt. Je voelt haast schuldig wanneer je daar iets koopt. Maar goed, toch heeft menig een een leuk kledingstuk gekocht.

Als afsluiter van deze geweldig mooie week met de hele groep en met Klaske en Conny en de kinderen gezamenlijk gegeten. Hier zijn een aantal mooie woorden naar elkaar gesproken. Ook kwam er nog een juf van de basisschool met een heerlijke cake!

Aan de ene kant is het fijn dat we morgen weer naar huis mogen, maar aan de andere kant zouden we hier nog heel veel willen en kunnen doen. Maar goed, hèt is zoals het is.

Nu tijd om hier af te sluiten, nog snel de laatste klusjes te doen en vanacht dan HEEL vroeg uit de veren...

Nog even hèt eindresultaat van de keuken. We staan er iets wat voor maar verder is het denk ik wel goed te zien! Mooi met z'n allen door alle acties dit mogelijk kunnen maken! Maar natuurlijk ook alle lof voor JJ, Martin en Ronald die hier deze week hard aan gewerkt hebben!

Zondag 4 mei

Marijke: Afscheid genomen van Klaske, Conny en de jongeren. Ik ga ze missen ♡

Nu maar gauw het vliegtuig in en weer richting huis!

Evelien: En we zijn weer in Nederland. Maar het liefst ga ik meteen weer terug naar Roemenië. Super leuke tijd gehad! Maar ook heel heftig om te zien hoe mensen daar leven. We mogen trots zijn op het eindresultaat van de keuken en de muurschildering!

JJ: Het avontuur naar Roemenie zit er weer op. We zijn veilig en wel geland op schiphol. En daar stond een ontvangstcomité klaar om ons weer op te halen. Na nog een korte stop in Joure zijn dan allemaal weer veilig en wel thuis aangekomen. We kunnen terugkijken op een geweldige week en dank aan iedereen die zich heeft ingezet om dit allemaal mogelijk te maken!!!

Ina: Weer terug van een zeer indrukwekkende, maar vooral ook een enorm gezellige werk reis naar Roemenië. We hebben gelachen en gehuild samen. Wat ben ik enorm trots op deze groep geweldige mensen. Ieder met z'n eigen talent. Dit was voor mij een reis die ik nooit meer vergeet. Bedankt lieve mensen. Het kon niet beter.

Kijk hier voor het foto-verslag

Naar boven

Activiteitengroep Roemenië:  Verslag van de reis en hun activiteiten

Op 30 april 2010 is een groep van 12 personen vertrokken voor een werkvakantie naar Vinatori in Roemenie. Om de reis en het materiaal te kunnen bekostigen zijn er vooraf veel activiteiten georganiserd, o.a. een bruidsmodeshow/bingoavond, een jaren 60-70 party en natuurlijk de autowasdag.

In Roemenië heeft de jeugd het kindertehuis van Stichting Thuisfront Straatkinderen Roemenie aan de buitenkant helemaal opnieuw opgeschilderd. Behalve het schilderen hebben ze ook meegeholpen om in de omringende dorpjes hulppakketten uit te delen. Op 8 mei was de klus af en konden ze weer veilig thuiswaarts keren.

Hieronder kun je het volledig reisverslag lezen die de jongeren hebben geschreven.

Deelnemers;

Zondag 25 april 2010

De groep jeugdigen kreeg zondag van de kerkelijke gemeente na de diensts de hartelijke wensen voor de activiteiten die de volgende week gaan plaatsvinden in Roemenië.
(foto's gemaakt door Marijke v.d. Molen)

Vrijdag 30 april 2010

Na veel voorbereidingen was het eindelijk zo ver. De groep van 12 jongeren vertrok om 7.00 uur ´s morgens vanaf de Kandelaar naar Vanitori in Roemenië, daar kwamen ze tegen middernacht aan. Veel gemeenteleden waren aanwezig om de jeugd uit te zwaaien.

foto's van het afscheid

Zaterdag 1 mei 2010

Hier zitten we dan: in het kindertehuis in Vinatori. Voordat we hier waren, hebben we een turbulente reis gehad. Na gistermorgen uitgezwaaid te zijn in Uithuizen zijn we luid toeterend langs Opa en Oma Pot gereden. Eenmaal in Groningen aangekomen stapten we in de trein richting Utrecht. In Zwolle hadden we het probleem dat het Groningse toestel niet aan het Frieze wou koppelen. Dit deed de spanning al toenemen. Eenmaal in Utrecht aangekomen waren er een aantal zeer behulpzame conducteurs die ons van perron naar perron stuurden. Dat was wel even spierballen kweken, want aan roltrappen doen ze daar niet. In een trein vol met feestgangers (heeeeeuuuhhh) die koninginnenach al achter de rug hadden vertrokken we richting Schiphol. Daar werden we omgeleid en moesten drie kwartier in de rij schuifelen om in te checken, waarna Dineke erachter kwam dat we al die tijd al op Schiphol waren (‘Oooh is dít Schiphol?’). Halverwege het uitprinten van 12 tickets sloeg het apparaat op tilt.. Maar goed. We hadden de tickets! Maar bij het afgeven van de koffers was de labelprinter weer leeg.

Het vliegtuig vertrok wel op tijd. Nadat degenen die doodsangsten hadden uitgestaan voor hun eerste vlucht wat tot rust waren gekomen (‘Ik wil niet meer’, ‘Kunnen we nog terug?’, ‘Hebben we nog meer kauwgom?’ ‘Ik heb mijn spuug opgespaard’), konden we genieten van de vlucht: wat een prachtig uitzicht over de rivieren en bergen!! Geweldig! Aangekomen in Boekarest hebben we nog een aantal uurtjes op de grond gezeten kaartspelletjes te spelen en ook Pim Pam Pet werd enthousiast gespeeld. Om 20 over 9 lokale tijd stapten we in een propellorvliegtuigje richting Iasi. Dat was best spannend!! Of met Alexanders woorden: ‘best wel chill’. Achter de douane kregen we onze koffers terug. Op één persoon na: die van Alida bleek nog in Amsterdam te staan… Gelukkig kan die vandaag gebracht worden.
Klaske, Coni en de vrouw van de timmerman brachten ons naar het tehuis en na een hééérlijke kop koffie (Theo) was iedereen toe aan een bed. En wat hebben we heerlijk geslapen!!

Vanmorgen zaten we om half 9 aan het ontbijt. Daarna zijn we aan het werk gegaan: Niels en JJ hebben de luifel gesloopt en de rest is flink aan het schuren geweest. Oh ja, en Theo is tijden bezig geweest om de schuurmachine van Dineke weer operationeel te krijgen. En whalla: Siep, het is gelukt! Er is een heleboel werk verricht, we zitten onder de rode sproeten (oftwel verfschilfers) en we genieten van de schattige minihondjes en katjes, inclusief Dineke en Karin (Karin blijft nu zelfs zitten als er honden binnen komen!).

De mensen en kinderen in het tehuis zijn heel gastvrij en vriendelijk. Ze hebben belangstelling en vertellen ons van alles in het Roemeens. Alhoewel, Narcis en Simona kunnen best goed Nederlands! De kinderen hebben allemaal een naambordje om hun hals hangen, dus dat is wel handig als je één aan wilt spreken.

Alexander en José

P.S. : Theo heeft nog niet gerookt.

Zondag 2 mei 2010

Aan het begin van de zaterdag middag gingen we spelletjes doen met de kinderen. Ze leerden ons het spel tara tara vrem mustas.  Je had twee rijen tegenover elkaar staan. Om de beurt moest je zeggen tara tara vrem mustas en daarna zei de andere kant pe cine. De eerste rij zei dan een naam en die moest naar de overkant rennen. De rij aan de overkant hadden  de handen van elkaar goed vast zodat niemand erdoor kwam, kwam je er wel door dan had je gewonnen en mocht je iemand van de tegenpartij meenemen naar je eigen rij.

Maar na de spelletjes moest er natuurlijk ook druk gewerkt worden. We hebben zaterdag bijna het hele huis geschuurd. De kinderen hielpen ons uit zichzelf heel goed mee. Vali was druk bezig, we hebben het vermoeden dat hij later timmerman wordt. We hadden helaas wel een tegenslag, vooral voor Klaske. Een van de draagbalken is erg verrot en moet dus vervangen worden. Hoe en wat moet nog overlegd worden. De timmerman heeft op het moment zijn voet gebroken en kan nu dus niet helpen.

Na het werken gingen met de hele groep (Roemenen en Nederlanders) basketballen. Dit gebeurde vol enthousiasme. Wou je net de bal gooien hing er wel iemand aan je armen en kwam de bal nog geen meter verder. Ook moest je de bal goed vast houden anders was je hem zo kwijt. Spelregels waren er niet. Het leek haast meer op rugby! Het team van Alexander, Theo, Miranda, Beatrice, Narcis, Evi en G­édy heeft dik gewonnen.

We hebben heerlijk weer is het hier! We hoorden van Theo dat het bij jullie 15 graden was en dat het regende en bewolkt was. Bij ons is het hier 28 graden. Het is dat we de hele dag aan het werk moesten anders hadden de dames de hele dag in de zon gelegen, behalve José dan. Je hoort hier haast niets, behalve de natuur. We hebben een sloot achter het huis met ontzettend veel kikkers die constant bezig zijn. Koeien lopen rustig zonder baas voor het huis langs en de vogels zingen prachtig hun lied.

We zitten nu in het gastenhuis. José en Gédy slapen hier. Gister kwam er een echtpaar uit Burgum en vandaag komen er nog 4 personen bij. We zitten nu in de woonkamer met prachtig uitzicht op de heuvel. Vanmiddag gaan we kijken wat er nou precies achter ligt. Ze hadden het over een rivier, maar helaas is die te vervuild om in te zwemmen.

Vanochtend zijn we met z’n allen naar de kerk geweest. De reis was zelf al een hele belevenis. We kwamen onderweg los lopende paarden en koeien tegen. We liepen over een landweggetje dat zo steil over de heuvel liep dat wij ons afvroegen hoe daar een auto of kar overheen kon komen. Maar we kwamen met z’n allen boven en het uitzicht dat was prachtig! Al die kleine dorpjes en heuvels. De weg naar beneden ging sneller. Doordat het zo steil was gingen we haast rennend de berg af. Volgens Violetta is Miranda door de trip al 5 kilo afgevallen.

Eenmaal bij de kerk aangekomen moesten wij heel stil naar binnen. De dienst was namelijk al om 9 uur begonnen en om 10 uur kwamen aan omdat een dienst van 3 uur voor ons te lang zou zijn. Helemaal als die ook nog eens in het Roemeens is. Na ongeveer een uur werd Gédy gered door Alina, een Roemeens meisje. Ze zijn samen naar buiten gegaan. Gédy kreeg nog een rondleiding door de kerk. José had het ook goed bekeken, ze zat naast een tolk en kreeg dus de hele preek in het Engels vertaald.

We zijn net klaar met eten. Deze keer vond iedereen het eten lekker, in tegenstelling met het eten van gistermiddag. Gister hebben we een traditionele maaltijd gehad. Het zag er heel lekker uit, maar toen we een hap hadden gegeten vond de helft het toch niet zo lekker. Vandaag hebben we macaroni gegeten en dat was heerlijk! We kregen vruchtjes met slagroom als toetje.

Dit was ons verhaal, we moeten nu stoppen. De kinderen gaan ons nu de pinguïn dans leren.

Groetjes Miranda en Gédy

Maandag 3 mei 2010

Gisteren hebben we na het eten ‘Mens erger je niet’ gedaan met een paar kinderen. Daarna wouden we graag naar het winkeltje, dat hebben we gedaan en de kinderen wouden hun school laten zien. Vinatori is een dorp maar het heeft maar 1 weg met daaraan kleine weggetjes. We moesten een eind lopen tot we bij de winkel en de school kwamen. Het winkeltje was heel klein, en we hebben daar met z’n allen een lekker ijsje gegeten. Toen moesten we weer een eind lopen naar de school. Toen we daar aan kwamen leek het net een gevangenis. Er zaten hekken om heen en op het schoolplein lag alleen een bult zand en wat stenen.  Verder was er een klein toiletgebouw waar het heel erg stonk. Er waren 3 wc’s voor de hele school, gelukkig zijn ze nu wel bezig met binnen wc’s te maken.

Na deze indrukwekkende wandeling zagen we grote verschillen. Je had hele grote en mooie huizen en dan stond er naast dat huis een ingezakt bouwval. Maar je zag ook grote huizen maar dan vertelde Violetta erbij dat er wel 3 gezinnen in woonden. Verder zie je steeds paard en wagen langsrijden en de auto’s rijden enorm hard.

Toen we terug kwamen hebben we ‘water en vuur’ gedaan met de kinderen hier. Een spel dat we in Nederland vaak deden. Het was een heftig spel, zoals Alexander zei: ‘Een spel waarbij iedereen op z’n bek gaat’. Maar het was wel gezellig!

We waren net aan het uitrusten van het heftige spel toen er nieuwe mensen aan kwamen. Vier Nederlanders uit Katwijk. Zij gaan voedselpakketten uitdelen en wij gaan deze week ook met hen mee. Daarna hebben cadeautjes aan de kinderen gegeven. Pennen, schriften en de slinger van de kinderkring. Die hangt nu mooi buiten bij de veranda. Op de pennen zat een balletje die je weg kon schieten. Dit werd dan ook veel gedaan, vooral José vond het geweldig (Alexander minder).

’s Avonds hebben we brood gegeten en hebben we nog even in de tuin gezeten. Gewerkt hebben we niet want het was natuurlijk zondag. Rond 21.00 uur gingen we naar binnen voor de bezinning. We hebben gepraat over echte vriendschap en hebben twee cadeautjes voor ons zelf uitgepakt. Motivatie stickers en een rolletje pepermunt, die voor de kerk was bedoelt. De motivatie stickers zijn voor als iemand wat goeds heeft gedaan en die mag je dan ergens op die persoon plakken.

Daarna gingen Miranda, Karin, Dineke, Alida, Alexander, Mirjanne en Jantine nog gezellig op de kamer zitten. We hebben nog een tijdje gekletst en wat chips gegeten. Niels was al bang want hij was Alex kwijt.

Ook heeft iedereen een bijnaam gekregen. Theo theo, is Theo, Jose is Gosé, Gedy is Gidy, Karin is Koarn, Miranda is Oard, Dineke is Dong, Alex heeft de naam die niet genoemd mag worden, Alida heet Alquida, Jacob-Jan heet Double J, Niels is struisvogel (verzonnen door Violetta omdat hij zo lang en dun is) Jantine is Jantje en Mirjanne is Mirie.

Maandag.

Vanochtend moesten we er al om 06.30 uur uit, Nederlandse tijd 05.30 uur. Iedereen was nog hartstikke moe en Karin en Dineke hadden even de deur op slot gedaan omdat ze zich gingen omkleden. Maar toen moest de deur weer open, en dat ging niet. Na een kwartier is het Conie gelukt om de deur met véél moeite open te krijgen. Karin en Dineke durven zelf de deur bij de wc niet op slot te doen. Grapje.

Na het ontbijt zijn we meteen aan het werk gegaan en na het schuren konden we rond 10.00 uur beginnen met verven. Iedereen zat er helemaal onder en we hebben net ons eten weer op.

We hebben een soort aardappelsalade gegeten met ui, ei, prei, olijven, tomaat, aardappels natuurlijk en een soort vlees. Bijna iedereen vond het lekker.

Verder hebben we hier een nare gewoonte op gedaan. De hele dag door irritante liedjes zingen. ‘Is je deur nog op slot’ van uit de kerk, ‘Theo, Theo’,de hokipoki en andere vervelende kinderliedjes die niet meer uit je hoofd gaan. De mannen doen steeds kippen na, vooral Double J kan er wat van.

We gaan zo weer verder met verven, en we willen nog heel graag boven op de heuvel kijken, want dat hebben we nog steeds niet gedaan.

Tot zaterdag!

Groetjes Mirjanne en Jantine

Dinsdag 4 mei 2010

We zitten nu met onze groene handen dit verhaal te schrijven. Gisteren na het eten hebben we eerst lekker in de zon gezeten , behalve de leiding, die waren druk bezig. Daarna zijn we verder gegaan met het verven van de sierlatjes voor rond de ramen en de plafondplankjes. Aan de eind van de middag hadden we die aan de voorkant van het huis al af. Omdat we al vies waren van het verven (er zat haast meer verf op ons dan op de plankjes) schreven alle kinderen hun namen op onze T-shirts. Toen gingen we eten, het was patat met salade en een cordon bleu. Na het eten zijn we de heuvel op geweest. Achter de heuvel was nog een heuvel, en daarachter nóg een hogere heuvel. Het was een hele klus om die te beklimmen. Toen we eenmaal bovenop waren was het uitzicht prachtig. Je kon heel ver kijken over het dal met grote weilanden en akkertjes. Boven op de heuvel stond ook nog een hutje van maïsplant stokken, daar zit de boer in tegen de regen. Zo bewaakt hij zijn akker. Na 100 foto’s gingen we weer terug en kregen we wat te drinken. De terugreis verliep makkelijker dan de heenreis, alleen Alida had wat moeite met boven het gras uit te komen.

Daarna hadden we de bezinning, het ging over waar je gelukkig van wordt, en waar je je zorgen over maakt. Sommigen maakten zich zorgen over school, omdat ze examens hebben. Veel werden gelukkig van vrienden en hier gezellig met elkaar aan het werk zijn.

Vanmorgen ging om 7 uur al de wekker, wat natuurlijk veel te vroeg was, maar we moesten al om half 8 aan het ontbijt zitten. Toen wij om half 8 bij het ontbijt zaten had Jacob Jan al 4 broodjes op. Na het ontbijt gingen we lopend naar de kleuterschool hier in het dorp (kinderen van groep 1 t/m 4), omdat de mensen uit Katwijk en Burgum daar tassen met spullen gingen uitdelen. De kinderen gingen allemaal in de rij, en liepen in een treintje achter elkaar aan om een tas te halen. Ze waren allemaal erg blij met de spullen die ze kregen. Het was heel mooi om al die blije gezichtjes te zien.

We mochten binnen komen, en hebben in alle klassen gekeken. De school zag er goed uit vergeleken met de school voor de oudere kinderen. Dit mede dankzij de hulp die zij ontvangen vanuit Nederland. Ook hebben we de wc’s gezien die gebouwd zijn van het geld uit onze gemeente.
De kinderen zongen liedjes voor ons, en wij hebben ‘Is je deur nog op slot’ en, héél vals, ‘Lees je bijbel bid elke dag’ gezongen.
Toen we terug kwamen gingen we verder met het verven van de plafond plankjes, en van de muren. Nu hebben we net ons eten achter de kiezen en houden even siësta, en gaan zo weer hard aan de slag. Hopelijk gooit Karin nu niet weer een blik verf omver! ;)
Groetjes Karin en Alida

P.S.: Theo heeft nog steeds niet gerookt. Hij moet nu alleen wel van zijn kauwgompjes af, want dat wordt nu een probleem…

Woensdag 5 mei 2010

Na de siësta die sommigen hebben gehouden begint iedereen weer te verven. De muren begonnen al een aardig fris groen kleurtje te krijgen totdat we er plotseling achter kwamen dat ze ons bij de plaatselijke Hamminga (Oja bedankt voor de kwasten en overige verfartikelen) interieur verf voor de muren hadden verkocht. Na wat discussie besluiten we toch maar door te gaan en hopen dat de verf blijft zitten. (Men heeft ons later verzekerd dat de verf het best nog een aantal jaren volhoud hier) Maar toch besluiten we om de muur waar we mee bezig waren af te maken en dan over te stappen op exterieur verf.  Ondertussen werd er driftig doorgeschuurd door onze meester schuur specialist Alexander. Maar ook de dakrand werd zienderogen groener. (en weer niet alleen de dakranden ook verschillende personen beginnen er uit te zien als de Hulk) Maar dat alles mag de pret niet drukken, de sfeer zit er nog steeds prima in.

Tijdens de pauzes wordt driftig door de kinderen op onze T-shirts getekend en geschreven. Er zitten werkelijk mooie tekeningen bij.

Tegen een 6 uur werden met veel pijn in moeite de kwasten weer enigszins schoongemaakt. Deze zagen er naar 2 dagen kliederen wel erg groen uit. Beter gezegd alles wat door ons wordt aangeraakt wordt groen, overal in het huis vind je groene sporen……..

Bij de broodmaaltijd werd dit keer als extraatje pasta op de steeds langer wordende tafel schikking gezet. Ik schat dat we nu met zo’n 26 man en 5 honden aan één lange tafel zitten.

Na het eten hebben we direct onze bezinning en evaluatie gehouden. Aan het einde hebben we 2 minuten stilte gehouden in verband met dodenherdenking.

Daarna was het weer eens tijd voor een potje Roemeens basketballen. Dit houdt in rugby zonder regels en dan toch nog proberen te scoren via de basket. Menig speler werd in de rug aangevallen of domweg aan de kant gegooid. Vooral Evi (de kok/huishoudster) is hier een ster in. De meesten van ons waren dan ook geradbraakt aan het einde.

Na nog wat drinken blijven we nog even buiten zitten maar het wordt hier snel koud als de zon is ondergegaan. We zoeken dan ook weer onze kamers op en na nog wat na praten gaan we slapen.

Woensdag morgen zouden de mannen om 7.00 worden gewekt maar om 5 voor half acht was er nog geen wekdienst langs geweest. Gelukkig beschikken we over de ouderwetse pendule wekker van Theo. O doefke. Ondanks het ontbreken van de wekdienst zit iedereen toch om half acht bij de ontbijttafel. Tegen kwart over acht worden de kwasten weer ter hand genomen.

Klaske heeft in de stad nieuwe muurverf gehaald en dus kunnen we weer op volle kracht verder gaan met de muren.

Niels zoekt het weer hoger op, hij wordt een echte hoogvlieger zo, hij heeft de hele topgevel in de verf gezet.

Om 12 uur is het weer tijd om te gaan eten, de kwasten en rollers krijgen even weer rust.

We hebben vanmiddag soep en aardappelpuree met worst en soort omelet. Dit keer gaan bijna alle bordjes leeg.

Nu even dit verslag typen en dan gaan ook wij er weer tegenaan.

Niels en Jacob Jan

Donderdag 6 mei 2010

Na het eten zijn we verder gegaan met verven. Ditmaal zonder siësta. De muur aan de voorkant en de kant van de voordeur zijn gesaust, de kozijnen zijn voor de eerste keer in de lakverf gezet. ’s Avonds hebben we brood gegeten. Daarna hadden we een rustig avondje voor onszelf. De meesten van ons deden weer mee aan basketbal ( rugby ) of tafeltennis. Het basketbal liep minder goed af voor Theo hij is voor de 2^e keer door zijn enkel gegaan en moest er even uit. Ondertussen kregen we nog wat drinken en rond 21:00 hadden we weer een bezinningsmoment. Dit keer ging het over als je iemand lelijk vind of je dan aardig doet tegen die persoon. Of als je iemand knap en rijk is ga je dan anders met iemand om dan dat hij arm is. Hier hebben we flink over gediscussieerd. We hebben nog even nagepraat over de dag en toen zijn we gaan slapen.  Het viel Alida na een paar dagen op dat we hier helemaal niet zo veel last hebben van vliegen.

Vanmorgen was de wekdienst ( Miranda en Dineke ) weer actief. Iets later dan gepland, want ze konden er zelf ook niet uitkomen. Om 7:30 zat iedereen weer aan de ontbijttafel. Het word iedere morgen stiller aan de ontbijttafel, maar gelukkig is er altijd wel een die ons weer aan het werk krijgt. Tijdens het verven hebben we kinderliedjes aan gezet en zijn we vermaakt door Roxana en Simona. Ze gaven een hele show weg incl. wandelstokken om mee te dansen, veel te grote petten op en speelgoed bloemen die als trompet dienden. Ze hadden grote lol een uur lang hebben ze gesprongen, gedanst en gelachen. Er zijn altijd wel kinderen in het huis omdat, de lagere school heel veel leerlingen heeft gaat een deel ’s morgen en het andere deel ’s middags naar school. Om 10:00 staat iedere dag voor ons de koffie en de thee klaar. Als we niet direct komen wordt Evy ( tante sidonia ) kwaad. Na het koffiedrinken zijn we verder gegaan met verven. Om 12:00 hebben we genoten van een bord macaroni en als toetje een heerlijk bakje vla met slagroom en spikkels. Op het moment van typen zijn de kinderen van de plaatselijke lagere school ( klas 2 en 3 ) zich aan het klaarmaken om voor ons een voorstelling weg te geven. Hier komen we morgen verder verslag van geven.

Dineke en Theo.

Vrijdag 7 mei 2010

Vandaag was alweer onze laatste dag hier in Vinatori. Vooral gisteren was een intensieve, indrukwekkende dag. We zitten nu met ons duffe hoofd dit stukje te schrijven, dus excuses als het niet zo’n vlot stukje is…
Gisteren na het middageten stonden al snel de kinderen van klas twee en drie van de lagere school voor de deur. Ze hadden een voorstelling voor ons voorbereid. Dit deden ze in het Engels. Gelukkig hadden we de vertaling ook op papier staan en konden we alles goed volgen. Eerst zongen de kinderen van klas 2 liedjes voor ons en ook zeiden ze versjes op. Daarna was klas 3 aan de beurt. Ze voerden een toneelstuk op. Dit was heel grappig om te zien, want de juf zei alle zinnen in het Engels voor en sommige kinderen keken meer naar het speelgoed dat aanwezig was dan dat ze met het uitvoeren bezig waren. Maar we hebben wel heel erg genoten: ze hebben het prachtig gedaan. Tijdens de voorstelling hebben ze ook dansjes opgevoerd en na die tijd hebben wij die ook nog met hen gedaan en hebben wij vervolgens onze Nederlandse versjes (Hokiepokie, Mamasé, enz.) aan hen geleerd. Jantine heeft verbazingwekkend goede choreografische kwaliteiten! Aan het eind hebben we nog even o.a. ‘Water en vuur’ met de kinderen gespeeld.

’s Middags hebben we de laatste hand gelegd aan de kozijnen en deuren aan de voorkant van het huis en ook de zijkant is bijgewerkt. Daarna zijn we gaan eten. Zoals altijd ’s avonds was dit lekkere dikke plakken witbrood met beleg van de Plus. Na het eten hebben we voedselpakketten, kleding en speelgoed in de busjes geladen en vervolgens zijn we met de mensen uit Katwijk en Burgum op pad gegaan om het uit te delen. Zoals we al eerder zeiden, was dit enorm indrukwekkend. Het is echt heel moeilijk om te omschrijven wat je allemaal meemaakt, ziet, beleeft. Het eerste huisje waar we kwamen was bij een oud, dement vrouwtje. Haar huisje stonk verschrikkelijk. Er lag niks op de betonnen grond behalve blubber en in een hoekje afval. Langs onze voeten schoot een rat weg. Het was pikdonker met hooguit twee kleine raampjes in het hele huis. Er stond een pannetje, een stoel en een bed. Dat was alles wat ze had. De geur.. Ja.. Niet te beschrijven.
Het tweede huis waren alleen twee kinderen thuis. Ze waren heel vies, maar het waren hele mooie, lieve kinderen. Buiten was de wc. Dit was een iets van opgestapeld riet met aan de voorkant een opening en binnen een gat in de grond. Dat was de wc. In huis stonden in de woonkamer drie hele vieze bedden voor acht personen. De oppervlakte was ongeveer 2 bij 4 meter. In het hoekje was een soort stenen fornuis. En die was zó vies. Op de grond lag allemaal blubber. Stromend water hebben ze niet. Het stonk er weer vreselijk en het was er ook nog benauwend warm. Het was moeilijk je tranen in te houden. Buiten het huisje stond al een hele meute klaar bij het busje om spullen te krijgen. Veel verstopten wat ze hadden gekregen om nog meer te krijgen. Het was eigenlijk net als dat je op tv ziet, alleen het voelt natuurlijk anders als je het meemaakt.

Het derde huisje waar we kwamen was bij een heel klein minivrouwtje en mannetje. Het vrouwtje was hooguit 1m40 en had een baard van 3 cm. Als alles niet zo triest was, had je heel hard gelachen. Het mannetje mistte een oog. We hebben ook daar even in huis gekeken. Dit was eigenlijk net zo als de rest. Verschrikkelijk dus. We hebben op straat weer spullen uitgedeeld en zijn nog bij wat mensen in huis geweest. Daar was ook een man die door een stukje van 2 bij 2 cm van de bodem van een colaflesje keek, omdat hij geen bril had. Kun je nagaan. We gingen vervolgens de heuvels in naar een klein ‘dorpje’, waar we bij een oude man en vrouw in huis zijn geweest. Ook dit was weer een heel klein, vies huisje met alleen een bed en fornuisje van beton. De man was al 86 en heel ziek. Hij kon alleen nog maar naar de deur toe lopen (1m). Buiten werden weer heel veel spullen uitgedeeld. De mensen waren blij mee, maar wouden wel graag meer. Logisch, met deze omstandigheden. Daarna waren de voedselpakketten op en gingen we weer terug.
We wouden toen direct even bij elkaar zitten en bezinnen, maar de bonte avond brak uit. Uitgedost in zelfgemaakte tutu’s en witte kransen op hun hoofd voerden Klaske, Cony en Evy de ‘Zwanendans’ voor ons uit. Dit was een ronduit belachelijk gezicht, maar wel erg lachwekkend! De foto’s spreken voor zich. Daarna was nog een dansje van Bea, met Simona, Remus, Valy, Narcis en Roxy. Op dat moment besloten Alex en Niels spontaan om ook nog een stukje ballet uit te voeren. Natuurlijk inclusief de tutu’s en kransen. We moeten zeggen, vooral Niels heeft de aanleg ervoor, en Alex deed hem goed na! Tenslotte gaf Narcis nog een breakdance weg, hebben we nog een keer de pinguïndans gedaan en zongen een aantal kinderen een heel mooi lied. Ook kreeg één van de hondjes nog een tutu aan en een krans om z’n nek. Robbie (hond) was het hier niet mee eens en vloog de andere hond aan, je moet er haast bij zijn geweest, maar het was een komisch gezicht.

Vandaag is écht de laatste hand gelegd aan het verfwerk. Het geheel mag er zijn! Het is een heel ander huis geworden: heel vrolijk en fris!
Vanmiddag zijn we, onder leiding van Cony, met de bus naar Iasi (spreek uit: Jasj) geweest. De bus was druk en Jantine troefde een stoere jongen af met muziek van haar mobiel. In Iasi aangekomen hebben we eerst een bank opgezocht en vervolgens zijn we wat gaan eten. Toen zijn we op weg gegaan naar een hele grote orthodoxe kerk. Hier was belachelijk veel goud in te vinden, wat wel een groot contrast was met gisteren. Aan de zijkant in de kerk stond een hele lange rij met mensen, die liepen langs een kist waar heilige vrouw in lag. Die was al een paar honderd jaar overleden. Als ze de kist aanraakten, dan waren hun zonden vergeven en werden ze genezen van hun ziektes. Er lag ook een glazen plaat op die ze kusten onder het slaan van kruisjes. Overal in de kerk waren altaren en iconen die de mensen kusten en aanbeden. Het was een soort van kruistocht in de kerk. Ze gingen overal langs. Na de kerk zijn we de stad in geweest. We hebben daar gekeken en souvenirs gekocht. Aan het eind hebben we nog even wat gedronken op een terrasje. Dineke sloeg in 1 minuut een hele grote cocktail naar binnen (‘aahh zó’), gevolgd door Miranda die in tegenstelling tot Dineke heel erg rustig werd. We werden door Klaske en Evy met het busje opgepikt, waar we met z’n vijftienen in gepropt zijn, wat wel erg komisch was omdat het busje bestemd was voor een stuk of 9. In de ‘kofferbak’ hebben Dineke, Jantine en Karin zich vermaakt met knuffels (‘I love you!‘, ‘Silence, I kill you!’). Jullie horen het, het was erg knus in de bus!
Vanavond hebben we afscheid genomen van de kinderen en de mami’s hier. Klaske, Cony en Evy zijn na alle goede zorgen lekker verwend met een gezichtsmaskertje en een massage. Daarna hebben ze ons bedankt voor alles en hebben we een plaat met foto’s van de kinderen meegekregen en nog tekeningen van Narcis. We hebben iedereen plat geknuffeld: we hebben heel erg genoten hier!! We voelden ons helemaal thuis. We gaan de kinderen en mami’s echt missen. En dat na een week.

Tot thuis!
Alexander en José

Zaterdag 8 mei 2010

Zaterdagochtend 03:30 uur ging onze wekker al, na de laatste spullen te hebben ingepakt, en de koffers klaar te hebben gezet, konden we voor het laatst genieten van het Roemeense brood. Violeta had een weddenschap met Niels wie het eerste uit bed was. Toen Niels om 4:00 zijn kamer uit kwam, bleek Violeta al vanaf 2:00 uur voor zijn deur te zitten wachten. Om 4:30 zijn we uitgezwaaid door een paar kinderen en brachten Klaske, Coni en Evi ons naar het vliegveld in Iasi. Daar aangekomen kreeg Klaske een laptop aangeboden die we mee hadden genomen. Vervolgens konden we snel inchecken en hoefden we maar een halfuurtje te wachten totdat we het propellervliegtuigje in konden naar Boekarest. Om 7:00 uur (voor jullie 6:00 uur) kwamen we aan in Boekarest, waar we tot 10:45 uur moesten wachten op de vlucht naar Schiphol. Al gauw hadden Jantine, Alida, Dineke, Karin en Alexander een karretje voor koffers gevonden, en gingen racen over het vliegveld. Het zag er lachwekkend uit.

Na het racen hadden Dineke en José kippenpoten en Karin aardappelrondjes gekocht die ze uitgebreid bij ons gingen zitten eten. Het was toen 7:30 uur lokale tijd, dus misselijkmakend voor sommige van ons.

Ondertussen is Miranda in slaap gevallen op een stoel en werd wakker gemaakt toen we mochten inchecken. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten was het even uitvogelen waar iedereen moest zitten. Gedy dacht haar plaats al gevonden te hebben, maar bleek helemaal in de verkeerde rij te zitten, waardoor het verkeer van mensen al snel door de war raakte. Mensen wisten niet waar ze heen moesten en zaten al door elkaar. Toch kwam alles natuurlijk goed, wel zat iedereen verspreid door het hele vliegtuig. Geen punt natuurlijk, we konden gerust naar elkaar zwaaien, waarop (onbekende) mensen rustig meededen.

Na een drie uur lange vlucht kwamen we toch eindelijk aan op Schiphol. Na de douane gepasseerd te zijn konden we onze koffers ophalen bij bagagepost 13. Het was maar weer spannend, zouden alle koffers er wel bij zitten? 13 beloofd niet altijd iets goeds, maar gelukkig waren er geen koffers in Roemenië blijven staan en was alles en iedereen compleet. Op naar een warm onthaal van familieleden en vrienden. We gingen nog even langs het toilet, en daar gingen we  samen de pinquindans doen die we van de kinderen in Roemenie hebben geleerd. Nadat iedereen uitgedanst was gingen we naar de parkeergarage, waar de koffers in de auto’s werden geladen. Na enig op onthoud voor de slagboom (Henk Bos was zijn parkeerkaartje kwijt) konden we eindelijk rijden.

Omdat Theo, Erika en de kinderen rechtstreeks naar de camping in Assen wilden en we toch nog even wilden kletsen en afscheid nemen, hadden we besloten om nog even iets te gaan drinken bij HaJe restaurant in Lelystad. Daar genoten we van een kop koffie, frisdrank, broodje kroket of balletjes in saus. We konden hier nog even met zijn allen napraten waar naar Jacob-Jan nog even het woord nam om iedereen te bedanken na deze fantastische week. Erika biechtte vervolgens op dat ze toch naar Uithuizen gingen, omdat ze de sleutel van de caravan was vergeten. Vervolgens stapten we weer in de auto en gingen nu toch echt naar huis. Na een voorspoedige reis was iedereen rond 17:00 uur weer thuis. Met een goed gevoel kijken we op deze week terug!

Groetjes Miranda en Alexander.

Terug - Naar boven - Volgende